“Wat zouden volwassenen kunnen doen zodat kinderen beter mee kunnen denken?” vroeg Jeannette, leerkracht van de Bavokring.  “Wat we nu aan het doen zijn.” zei Maxime uit de leerlingenraad van de Kralingsche School.

Dit is een mooi voorbeeld uit de gesprekken die diverse wijkpartners hebben gevoerd met de kinderen van de Bavokring, de Kralingsche School en Melanchthon Kralingen in Rotterdam. Het thema van de Vreedzame Wijklunch was dit keer: jeugdparticipatie.  Als volwassenen praten we te vaak over de jeugd — over wat er beter kan, wat zij nodig hebben of missen — maar doen dat meestal zonder de jeugd zelf.  Terwijl juist zíj natuurlijk de echte experts zijn. Zij weten het beste wat ze willen, wat werkt en wat niet. Daarom hebben we ervoor gekozen om de jeugd zelf uit te nodigen en actief te betrekken bij deze Wijklunch. Van de Bavokring waren Anouar en Zayneb aanwezig. Van de Kralingsche School deden Loes, David, Mink, Stefan, Maxime, Charlotte, Lotte, Sofia, Joep, Bob en Charlotte mee. Van Melanchthon Kralingen namen Callista en Somaya deel. De kinderen hadden het gesprek voorbereid en zelf vragen bedacht voor de volwassenen als handvat. Dit werd een tafelkaart. Samen met volwassenen gingen zij het gesprek aan over jeugdparticipatie. Elke tafel bestond uit een mix van volwassenen en jongeren. Met behulp van een tafelkaart vol gespreksvragen werd het gesprek op gang gebracht. Op de tafelkaarten stonden onder andere de volgende vragen:

Deze vragen leidden tot een mooi gesprek tussen de volwassenen en de jongeren, die hier als echte experts spraken.
De kinderen en tieners gaven aan dat ze zich serieus genomen voelen, wanneer volwassenen écht naar hen kijken en oogcontact maken. Het gevoel dat een volwassene je écht ziet, geeft hen het vertrouwen dat ze ertoe doen.  Ze vertelden ook dat luisteren en reageren belangrijke signalen zijn: als een volwassene luistert én antwoord geeft, voelen ze zich gehoord en serieus genomen.
Daarnaast waarderen ze het als volwassenen met hen overleggen en uitleggen waarom bepaalde keuzes worden gemaakt. Dat helpt hen om die keuzes beter te begrijpen.  Kinderen en jongeren denken graag mee. Ze vinden het fijn als ze een keuze krijgen, of op z’n minst de ruimte om hun ideeën en oplossingen te delen.  Ze willen graag betrokken worden bij gesprekken, zeker als het over henzelf gaat.  Ze willen meebeslissen, maar niet de baas zijn.  De eindbeslissing laten ze met vertrouwen over aan de volwassenen.

“Kinderen willen niet de baas zijn, maar willen een stem krijgen – om gezien te worden, gehoord te worden, en mee te bouwen aan wat hén aangaat.”

Hoe ga jij dit gegeven meenemen in je werk en je leven?